بررسی اثربخشی تکنیک‌های تن‌آرامی بر افسردگی، اضطراب و استرس زنان باردار: بر پایه تئوری خودکارآمدی

زمینه و هدف: متغیرهای روانشناسی در زنان باردار از جمله استرس، اضطراب و افسردگی بارداری با سلامت مادر، نوزاد و کودک در ارتباط است. تکنیک­های آرام­سازی یکی از مداخلاتی است که سبب افزایش آرامش می­شود و ممکن است بر کاهش میزان تنش­های روانی در زنان باردار تاثیرگذار باشد. هدف از این مطالعه ارزیابی تاثیر آموزش تکنیک­های تن­آرامی بر پایه نظریه خودکارامدی در میزان افسردگی، اضطراب و استرس زنان باردار بود. روش بررسی: در این مطالعه مداخله­ای، 78 زن باردار با تخصیص تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. گروه مداخله تکنیک­های تن آرامی طی 4 جلسه فراگرفتند پس تمرینات به مدت 4 هفته در منزل انجام دادند. اما برای گروه کنترل هیچ مداخله ای اجرا نشد. اطلاعات با پرسشنامه دموگرافیک، مقیاس استاندارد افسردگی، اضطراب و استرس DASS21 و مقیاس خودکارآمدی در ابتدا و یک ماه بعد از مداخله گردآوری گردید. داده ها با SPSS19 و آمارهای توصیفی، استنباطی تحلیل شد. یافته­ها: نتایج نشان داد بعد از مداخله افسردگی(001/0P<)، اضطراب(001/0P<) و استرس(001/0P<) زنان باردار در گروه مداخله به طور معنی­داری کاهش یافت. اما تفاوت آماری معنی­داری در گروه کنترل مشاهده نشد. همچنین تفاوت آماری معنی­دار در میانگین نمرات خودکارآمدی در گروه مداخله وجود داشت (001/0P<). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه ادعایی که آموزش تکنیک­های تن­آرامی با تاثیر بر مکانیسم­های مقابله، سبب کاهش استرس، اضطراب و افسردگی در زنان باردار می­شود و  سلامت را ارتقاء می­دهد را حمایت می کند. این مطالعه پیشنهاد می­کند که تن­آرامی بارداری می­تواند در برنامه مراقبت و مشاوره دوران بارداری گنجانده شود. واژه های کلیدی: تن آرامی، استرس،  اضطراب،  افسردگی، زنان باردار وصول مقاله:21/4/95 اصلاحیه نهایی:18/11/95 پذیرش:27/1/96